Τα κρούσματα σεξουαλικής βίας εις βάρος γυναικών ολοένα και αυξάνονται, όχι μόνο στη χώρα μας αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο, και αυτό είναι ένα φαινόμενο που αν μη τι άλλο προβληματίζει τους κοινωνιολόγους. Αυτό που είναι ακόμα πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι πλέον παρατηρούνται τέτοιου είδους περιστατικά σε σχολές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αλλά και σε σχολεία της δευτεροβάθμιας.
Αυτό φυσικά δεν εκπλήσσει, αφού η χρήση βίας –σε οποιαδήποτε μορφή- από κάθε άνθρωπο αποτελεί απόρροια του τρόπου με τον οποία μεγάλωσε, διαπαιδαγωγήθηκε και των αρχών με τις οποίες γαλουχήθηκε κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας. Με άλλα λόγια, τα παιδικά μας χρόνια καθορίζουν τι είδους άνθρωποι θα γίνουμε ως ενήλικες. Αλλά αυτό είναι κάτι που γνωρίζατε ήδη.
Όπως επίσης γνωρίζατε ότι ο τομέας της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στο σχολείο είναι προκλητικά ανενεργός, καθώς αποτελεί μια «καυτή πατάτα» που κανένας καθηγητής δεν επιθυμεί να πιάσει. Το να μιλήσουμε για σεξ στα νεαρά παιδιά είναι πολύ δύσκολο (ειδικά στο απαρχαιωμένο σύστημα παιδείας της χώρας μας), με αποτέλεσμα να αφήνουμε τους νεαρούς και τις νεαρές 13-18 ετών να ανακαλύπτουν τον κόσμο του σεξ μόνοι τους.
Το θέμα είναι ότι, όσο δεν παρέχουμε την απαραίτητη σεξουαλική παιδεία στα παιδιά μας τα ωθούμε να μάθουν γι’ αυτή παρακολουθώντας ερωτικές ταινίες, αφού δεν έχουν κάποιον άλλο τρόπο για να την αποκτήσουν. Σύμφωνα με έρευνες Αμερικάνικου Πανεπιστημίου, ένας στους δυο έφηβους έχει ήδη παρακολουθήσει τσόντες τουλάχιστον μία φορά μέχρι να αποφοιτήσει από το λύκειο. Και αυτό είναι ένα ποσοστό που αφορά τους μαθητές και των δυο φύλλων. Αν μιλήσουμε για αγόρια αυτής της ηλικίας, το νούμερο πλησιάζει το 80% αφού, όπως είναι γνωστό, τα αγόρια δείχνουν πολύ μεγαλύτερη τάση να παρακολουθήσουν ταινίες πορνό απ’ ότι τα κορίτσια.
Θα μου πείτε «πού είναι το πρόβλημα αν τα παιδιά μαθαίνουν για το σεξ μέσα από τσόντες;». Ίσως να θεωρείτε ότι είναι προτιμότερο να μάθει κανείς τα μυστικά του σεξ μέσα από ταινίες πορνό όπου πρωταγωνιστούν «εξπέρ» του είδους –αφού μιλάμε για επαγγελματίες πορνοστάρ-, όμως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Κι αυτό γιατί στο μυαλό ενός έφηβου που έχει περιέργεια να μάθει πώς να κάνει σεξ όλα όσα βλέπει να συμβαίνουν στις ερωτικές ταινίες είναι απολύτως φυσιολογικά.
Ένα παιδί 15 ετών που βλέπει τρελά γαμήσια σε τσόντες από άντρες πορνοστάρ που έχουν πούτσα 25 εκατοστά και γυναίκες με μεγάλα βυζιά που κάνουν πίπες για όσκαρ θεωρεί ότι αυτό είναι το σεξ που πρέπει να επιδιώξει. Ένας έφηβος που παρακολουθεί ψωλαράδες να παίρνουν παρτούζες νεαρές φοιτήτριες ή παντρεμένες μιλφ που απατούν τον άντρα τους πιστεύει ότι αυτό είναι το γαμήσι που πρέπει να κάνει και εκείνος. Και κυρίως, ένας νεαρός που βλέπει σε ταινίες πορνό γαμήσια που μοιάζουν με βιασμό, ξεχνάει (ή μάλλον δεν του έχει εξηγήσει ποτέ κανείς) ότι το σεξ που γίνεται στις τσόντες είναι 100% συναινετικό και ότι η επαγγελματίας πορνοστάρ με την κωλάρα που προσποιείται ότι τη βιάζουν ένα μάτσο μαντράχαλοι έχει υπογράψει συμφωνητικό με το οποίο επιτρέπει στην εταιρία παραγωγής που βιντεοσκοπεί τσόντες να την παρουσιάσει σαν θύμα βιασμού, ενώ στην πραγματικότητα εκείνη υποκρίνεται ότι κάνει σεξ παρά τη θέληση της.
Όλα αυτά δημιουργούν στους έφηβους που παρακολουθούν τσόντες μια πραγματικότητα γύρω από το σεξ η οποία απέχει πάρα πολύ από την πραγματικότητα, αλλά είναι τόσο εξιδανικευμένη ώστε να προσπαθούν να την αντιγράψουν. Και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να επιδιώκουν αντίστοιχου τύπου σεξουαλικές επαφές. Φυσικά, δεν είναι εκείνοι οι υπεύθυνοι. Ούτε καν οι εταιρίες παραγωγής ταινιών πορνό δεν είναι, αφού υποτίθεται ότι τα παιδιά κάτω των 18 ετών δεν επιτρέπεται να παρακολουθούν ταινίες πορνό, άρα οι πορνοταινίες τους απευθύνονται σε ενήλικες. Ο πραγματικός υπεύθυνος για το πρόβλημα αυτό είναι το σύστημα παιδείας που, αφενός από καθωσπρεπισμό αρνείται να προσφέρει σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα παιδιά μας και αφετέρου…δεν προσφέρει καμίας μορφής παιδεία. Και όσο αυτή η άρνηση συνεχίζεται τόσο θα συνεχίσουν τα φαινόμενα σεξουαλικής βίας να αυξάνονται.